Hildegard Michaelis

Hildegard Michaelis “Wie naar de abdij van St. Lioba in Simiane komt, wordt getroffen door de schoonheid en de vrede van deze plaats, door het innige gebed in de vieringen en door de vreugde en de eenvoudige, oprechte liefde die de monniken en monialen uitstralen”, zo schreef ooit een gast.

Hildegard Michaelis De leefregel van Sint Benedictus heeft ertoe geleid dat veel monastieke gemeen-schappen zijn gesticht, zoals de monastieke familie van St. Lioba, die in 1935 is gesticht door Hildegard Michaelis.

peinture Hildegard Michaelis Chapelle saint Germain Zij is geboren in het jaar 1900 in Erfurt, was student aan de kunstacademie te Hamburg, en heeft zich op 28-jarige leeftijd bekeerd tot het katholieke geloof.
Hildegard Michaelis sticht in 1935 een eerste klooster in Nederland, gevolgd door een klooster in Zwitserland en vervolgens in Frankrijk in Simiane-Collongue: God zoeken en Hem een totaal vertrouwen schenken, groeien in liefde gedurende heel zijn leven – “het is aan de liefde van de een voor de ander waaraan men herkent dat U mijn leerlingen bent” – en met vreugde en zorg dienen daar waar het wordt gevraagd, is het hart van het monastieke leven. Het werk van de gemeenschappen staat allereerst ten dienste van de schoonheid van de liturgie: “wie heeft meer recht op de schoonheid dan Hij die alles geschapen heeft”? Hildegard wenst dat elk werk, hoe klein ook, wordt gekenmerkt door een schoonheid, die de mens uitnodigt om verder te kijken dan de uiterlijke schijn van dingen en die tot een innige relatie met de Schepper leidt.

Descente de croix Hildegard Michaelis In 1966 begint Hildegard Michaelis aan één zijde verlamd, te schilderen met haar linkerhand. Alle kunstwerken, zowel zij die geïnspireerd zijn door de bijbel als door de natuur of de schoonheid van de vormen, allen drukken dezelfde vreugde, hetzelfde licht uit, alle worden gekenmerkt door haar zoeken van God, bron van alle schoonheid.

Christ en croix Hildegard Michaelis

Zij sterft op 8 juli 1982 en laat aan de zusters en broeders de zorg na om de missie die God haar heeft toevertrouwd voort te zetten. Dit heeft zij in een van haar brieven als volgt uitgedrukt: “als je zo door het geloof weet, dat het je roeping is liefdesapostel te zijn door het gebed en werk hier verricht, zul je zien dat iedere houtsnede een geschenk wordt van God aan de ene die geeft en de ander die ontvangt en dit is een wederzijdse uitwisseling, want door God’s goedheid geven beiden in dit geval en beiden ontvangen. En als jouw liefde machtig is, dan geef je iedere keer ook van haar over en weer.”